ای کاش

ای کــــاش فـــرصتــــی بـــود، حتــــی برای یک بار
با تــــو نفـــــس کشیـــــدن، میشـــــــد دوباره تکرار

ای کـــــاش می شد امــروز، در چشم تو غزل خواند
بار دگــــــر تــــــو را دید، نام تــــــو را عشق خواند

ای کــــــــاش زندگــــــــی رو، از هم نمــــــی گرفتیم
از زنـــــــده مُردن خویــــــش، ماتــــــــم نمی گرفتیم

هرگز نـــــــگو که ایــن درد، تقدیـــــــــر ناگزیر است
دیروزمـــــــان که مُــــــــرده، فردایـمان چه دیر است

با تـــــــــو شدم من آبـــــــــاد، دستــان تو مرا ساخت
مشکــــــــــل به دستـــــم آورد، اما به هیچ مرا باخت

بس کــــــــــن نزن تبـــــر را، بر شاخه ام که خسته م
این زخـــــــم اولیــــــــن بود، یا زخــــــــــــــــم آخرینم

ای کــــــــــــــاش زنــــــــدگی رو از هم نمـــی گرفتیم
از زنـــده مُـــــــــردن خویــــــــــــش ماتم نمی گرفتیم

ای کـــــــــــاش فرصتــــــی بود، حتـــــی برای یک بار
با تـــــــــو نفس کشیــــــــدن، میـــشد دوباره تکرار...